پیام جدید ایران خانم :
بچه ها خیلی متاسفم که شما
به خاطر اشتباه تاریخی ما دارید
چنین تاوان سنگینی می دهید
به خدا باور نمی کردیم اون کرم
کوچک تبدیل به چنین اژدهایی
بشود.
هرچند دلم میخواست مرده بودم
و چنین روزهایی را نمی دیدم.
ولی ز طرفی آلان آرزو دارم
زنده باشم و هرچه زودتر
آزادگی و بالندگی شما را ببینم .
ایران خانم :
راست میگویند که روزهای دردمندی چه دیر می گذرد
همین طور ، این سی چهل سال مصیبت بار گویی هزار
سال به طول انجامید.
خدا را شکر که این دوران رو به پایان است
ایران خانم از رو پشت بام سر بچه ها داد زده که :
اگر میخواستید خسته بشید
کاشکی از اول نمی اومدید تو بازی
من که گفتم این بازی عقب گرد نداره
از این بازی یک طرف بیشتر زنده بیرون نمیاد
آن هم باید شما باشید
چون چشم امید پدران و مادران ما
از هزاران سال پیش
و سرنوشت فرزندان ما تا هزار سال دیگه
به همت و پایداری شماست
متوجه رسالت تاریخی خودتون باشید
گوش ها را هم باید شست
تا
ما
برای رساندن پیام خود
مجبور نباشیم
به فریاد زدن.
دست کم همان چشمانتان را نیز،
که اگر صدایمان را نمی شنوید
توده های انبوه خشم را
در خیابان ها ببینید
و انکار نکنید
اهریمن را
با رخ پوشه ای خدایی
دیدیم و نشناختیم
در خانه پذیرایش شدیم
و کرد آنچه کرد
با تمام کینه هایش
به این سرزمین اهورایی و مردمانش
ارمغانش مرگی هر روزه بود
و دردی جانکاه و پیوسته
زندگی دوزخی را نیز
سالها بردبارانه سر کردیم
با آتشی که هر روز
سراسر وجودمان را می سوزاند
آیا این آزمونی نبود بس بزرگ
و بی اندازه تلخ
برای ملتی کهن
که در شوره زار تاریخ
خام اندیشانه
راه رستگاری خود را
برای چندمین بار گم کرد
و اهریمن را در خاک خویش فرود آورد
آیا چهل سال سوختن و ساختن
برای دشمن شناسی بسنده نبود
پس اکنون که
هنگام هنگامه ها فرا رسیده است
و به سراپرده اهریمن
گامی بیش نمانده
باید بیش از پیش پای فشرد
با مشعل آزادی
و به آتش خشم مقدس
چنانش سوزاند
و برباد داد
که شیوۀ اهریمن سالاری
برای همیشه
از این سر زمین برافتد
باشد تا این آزادی
سده ها بپاید
و پاس داشته شود
تا ما
دردهای بازماندۀ خود
در لایه های انبوه تاریخ را
یکایک درمان کنیم
و جاودانه
رستگار شویم