میترا (2)

..

            

                      پایان 

میترا (1)

      ناتمام

هیولای بادکنکی

در این تاریکی اِغما

در این تاریکی اِغما

 چراغ پیه سوز دلخوشیمان را

 تو در این کلبۀ ویرانه روشن کن

که ما با دیدن سیمای هم از یأس بگریزیم

 و شاید  دست هم گیریم و از این جای برخیزیم

کویری خشک و سوزان است

این وحشت سرا

نمی  باران بزن

شاید گل حسرت بروید

در میان نا امیدی ها

 در این غربت سرا

و این غروب غاصب غمبار

بیا ای آشنا آغوش خود را باز کن

تا هق هق و انباشت یک عمر درد و غصه را

با هم برون ریزیم

دستان

بریده باد هردو دست ابو لهب و مرگ بر او”

هرگز مال و ثروتی را که اندوخته هیچ به کارش نیاید"

بریده باد دو دستی که  گردن ما را پیوسته می فشارد

 و نابود باد

بریده باد دو دستی که در جیب ما فرو رفته است و می کاود

 و نابود باد

بریده باد دستانی که  با راهزنی از کاروان ما ثروت اندوخته

 و نابود باد

بریده باد دستانی که آتش در خانمان و سامان ما در افکنده

و نابود باد

بریده باد دستانی که با مال نیازمندان در جهان آتش می افروزد

و نابود باد

 و سرانجام ، صاحب این دستان از "حَبلٌ مِن مَسَد" آویخته باد