شعری از ایران خانم

"من رفتنی‌ام، ما رفتنی هستیم، ایران تو بمان"

دکتر محمدفاضلی

ای غریب آشنا

تو نباید بروی

ما نباید برویم

این تن زخمی ما

مرهمی می خواهد

نوشدارویی

که فقط

 پیش شماست

تو نباید بروی

ما نباید برویم

آنکه باید برود

کاووس است

که بلد نیست

سقفی بزند

نانی بپزد

از لب چشمه بیارد آبی

اشکی از چشم  یتیمی سِتُرَد

ایران مام وطن